ค่อยๆ หมดไป คือ

• ร่อยหรอ
  หมด
  ค่อยๆร่วงโรย
  ค่อยๆเหี่ยวเฉา

• ค่อ     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
• ค่อย     ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
• ค่อยๆ     ช้าๆ ระมัดระวัง ไม่รีบร้อน เบาๆ เล็กน้อย แผ่วๆ นุ่มนวล เงียบ เบา ทีละน้อย ทีละชิ้น ทีละส่วน ทีละอย่าง ค่อย เรื่อยๆ ทีละเล็กทีละน้อย
• ค่อยๆ หมด     ค่อยๆ น้อยลง จางหายไป
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• หมด     ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด.
• หมดไป     สูญเสีย ศูนย์ สูญสิ้น หาย หายไป วอด วอดวาย สิ้นไป มลายไป หมดสิ้น หมดเกลี้ยง ผ่านไป หลุดลอย เลยไป ละลาย สูญไป
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ค่อยๆหมดไป    ค่อยๆ หายไป ค่อยๆเลิกไป ค่อยๆ จบสิ้นไป ค่อยๆจางไป
• ค่อยๆหมดสภาพ    ค่อยๆ ใช้งานไม่ได้
• การค่อย ๆ หมดไป    การค่อย ๆ สิ้นสุด
• พูดไปเรื่อยๆ    พูดไม่หยุด พูดฆ่าเวลา พูดต่อเนื่อง
• ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป    ค่อยเป็นค่อยไป
• ค่อยๆ ลดลงจนหมด    ค่อยๆลดลงจนหมด